شبکه مجازی متخصصین و قوانین واقعی مورد نیاز

این روزها خیلی زیاد به یاد این مطلب از افشار محبی افتاده‌ام که در مورد بی‌سوادی نوشته بود. حسی است که این روزها با مشکلاتی که برای Serverکارفرما به وجود آمده است، ذهنم را اذیت می‌کند. در مورد Error Handling تقریبا همه کارها را به خوبی انجام داده‌ایم و خطاهای سیستم مدیریت می‌شوند. اما یک لایه از برنامه که پایین‌تر می‌رویم، یعنی همان۶.۰ IIS (که چون نسبتا ساده‌است، ما آن را به هیچ می‌انگاریم و عادت داریم با Wizard در آن وب‌سایت و Virtual Directory ایجاد کنیم و نهایتا دو یا چند جا را برای عملکرد بهتر آن تغییر دهیم) یقه‌امان را گرفته است و به ما اثبات کرده است که بلد بودن IIS نیاز به خواندن چندین و چند کتاب ۷۰۰-۸۰۰ صفحه‌ای دارد و ما از آن غافل بوده‌ایم.

اضافه می‌شود، چندین و چند کتاب قطور برای مشکلات شبکه و چندین کتاب اساسی فقط برای تنظیمات اوراکل به‌علاوه سال‌ها تجربه و استخوان خرد کردن زیر بار سیستم‌ها و مشکلات در هر یک از زمینه‌های یاد شده .

اما مشکل به همین‌جا ختم نمی‌شود . مگر چقدر پیش می‌آید که با چنین مشکل خاصی مواجه شویم، آیا سرمایه‌گذاری وقت و هزینه برای حل این مشکل و سایر مشکلات فنی خاض و غیر معمول که رفع هر یک نیاز به خواندن چندین کتاب و سال‌ها تجربه دارند، مقرون به صرفه خواهد بود و اصولا یک شرکت کوچک نرم‌افزاری از چنین توانی برخوردار می‌باشد؟

من فکر می‌کنم که در این شرایط نیاز به شبکه‌ای (مجازی) مشتمل بر افراد عمیق متخصص، در کنار شرکت‌های کوچک بسیار لازم می‌باشد. این شبکه می‌تواند در مواردی این‌چنین راه‌گشای بسیاری از مشکلات باشد. در نگاه اول ممکن است به ذهن من متبادر شود که افراد زیادی را می‌شناسم که می‌توانند به من در این زمینه کمک کنند و در واقع این شبکه در کنار من وجود دارد. اما این تفکر به شدت اشتباه است. هر شبکه (به خصوص مجازی) دارای قوانین نوشته و نانوشته‌ای می‌باشد که چون ما آن‌ها را رعایت نمی‌کنیم، بخش‌ عمده‌ای از همکاری‌های ما به دلخوری و گاه جدایی منجر می‌شود.

بد نیست به بخشی از این قوانین به طور مختصر اشاره کنم:

• شرکت‌ نرم‌افزاری باید بداند که هزینه استفاده دو ساعته از توان فنی یک متخصص به این شکل، متفاوت از حقوق ساعتی همکاران درون شرکتی خود می‌باشد و باید بخشی (هر چند ناچیز) از هزینه‌ای را که می‌بایست برای یادگیری و مطالعه خود صرف کند، این‌بار پرداخت کند و موضوع با “دست شما درد نکند” حل نمی‌شود. رابطه پایدار مستلزم تامین منافع طرف مقابل است.
  
• از طرف دیگر کارشناس هم باید به طور حرفه‌ای و رسمی با موضوع برخورد کند و در کنار یک بار مراجعه حضوری، دو بار هم باید پاسخ تلفن را بدهد و گاه پاسخ چند ایمیل نیز با سعه صدر بنویسد و برای این‌کار وقت لازم را اختصاص دهد. این وقت نیاز به برنامه‌ریزی دارد و لزوما ساعتی تلف شده در بین شغل اصلی او نیست. او باید به این بازار کار به عنوان بخشی از درآمد ثابت خود (و نه یک موضوع موقت و زودگذر) نگاه کند و حتی در حالت ایده‌آل رویه‌هایی برای پشتیبانی و رفع اشکال و مراجعه به شرکت‌ها داشته باشد.
  
• شرکت‌ها باید به توسعه این فرهنگ درون سازمان خود اقدام کنند که وجود شبکه‌ای از متخصصین در اطراف شرکت به هیچ وجه نافی ارزش‌های تخصصی و سازمانی همکاران درون شرکت نیست و همه‌چیز را همگان دانند. جامعه ما هنوز تا شرایط آرمانی سازمان‌های مجازی فاصله زیادی دارد و اصولا قرار نیست تمام کارهای شرکت با این شبکه مجازی انجام شود.
  
• کارشناسان و شرکت‌ها باید عمیقا درک کنند که موضوع چنین همکاری‌هایی (که در شرایط فعلی بیشتر در حاشیه دوستی‌های شخصی وجود دارد) با دوستی شخصی متفاوت است و صرفا یک رابطه حرفه‌ای است که رفتار حرفه‌ای خود را نیاز دارد.
  

من فکر می‌کنم که زمان آن رسیده است که به شبکه مجازی اطراف خود با رسمیت بیشتری برخورد کنیم و تمایل دارم که بر اساس قوانینی که نوشتم و سایر قوانین و قواعدی دیگران پیشنهاد خواهند داد به گسترش چنین شبکه‌ای در اطراف بهساد اقدام کنم.