گذشته ها و حسرت

البته کمی هم شخصی بنویسم
امشب کامنتها را که نگاه می کردم ، دوستی بسیار قدیمی مطلبی نوشته بودند ، آقای حسن رحیمی عزیز ، از هم دانشکده ای های خوب و ساکن اتاق ۲۳۰ خوابگاه ۳ ، هوس آن دوران زد به سرم ، دورانی که با کوییک بیسیک . کواترو پرو و با صد برابر زحمت الان کاری را می کردیم که الان با یک کلیک قابل انجام است ، قسمت این بود که من از مهندسی صنایع به چیزی بیش از سیستمهای اطلاعاتی نپردازم و افتان خیزان به دنبال برنامه و تحلیل و اخیرا متدولوژی و ….
اما حسن عزیز در کامنت خودش از اداره نشینی و پشت میز گفته بود و به عبارتی نالیده بود ، یاد داستان ما نرم افزاریها با سخت افزاریها افتادم ، روزی پیش دوست خوبم آقای میرمجیدی از شرکت آسان پرداز بودم که در کار سخت افزار هستند ، بحث نرم افزاریها و سخت افزاریها پیش آمد ، گفتند که چند شب پیش رفته بودند یک کبابی که خیلی گله می کرد که دوران ، دوران پیتزا شده است و دیگر کباب رونقی ندارد و پیتزا فروش ها اوضاعشان خیلی خوب است ، از قضا شب بعد به پیتزا فروشی می روند و پیتزا فروشی اندر مزایای کباب فروشی داشتن صحبت می کند.
حال در این اوضاع و احوال فناوری ، سخت افزار و نرم افزار و این طرف میز و آن طرف میز گویی چندان توفیری نمی کند
از حسن عزیز هم خواهش می کنم شماره تماس و یا آدرس e-Mail خودش را یک جوری به من اطلاع دهد.
اما نکته دیگری هم در این عکس بالای صفحه است ، آقا حسن ما در سمت چپ رییس دانشکده ( آقای مهندس حاج شیر محمدی ) نشسته است ( هنوز هم نزدیک رییسها و مدیرها است گویا ) و من در دور ترین فاصله ممکن ( ردیف آخر ) .گویی سرنوشت از اول تعیین شده است.
ولی آن چیزی که خیلی خوشحالم کردن شنیدن از یک دوست بعد از سالهاست