تعطیلات و کار

عرض شود که:

یکی از موانع مهم پیشرفت ایرانی‌ها، وجود فرهنگ تنبلی و کار نکردن است. من نمی‌خواهم در موردی بسیار عمومی صحبت کنم که همه آن را نقد می‌کنند. چون همگان به خوبی می‌دانند که ۲۰ روز تعطیلی کشور، چقدر زیان‌بار است. خوشبختانه در بهساد، فرهنگ کار زیاد و پرهیز از تعطیلی غیر ضروری تا حد زیادی جا افتاده است. همگان اعتقاد دارند که یک روز تعطیلی در هفته کاملا مناسب و لازم است. اما احساس می‌کنم که گاهی نیز نیاز به استراحت داریم. اعتقاد دارم این نیاز به استراحت، نباید به صورت نیاز به استراحت طولانی باشد، اگر اقدامات زیر را انجام دهیم، به یقین نیاز کمتری به استراحت طولانی مدت خواهیم داشت و از ضرر و زیان آن نیز جلوگیری می‌شود.

• بهره‌وری: در بهساد، سطح بهره‌وری از حد قابل قبولی برخوردار است. سخت‌کوشی از جمله مواردی بوده که در فرهنگ اولیه بهساد هم وجود داشته و فضا، فضای کار محسوب می‌شود. شاید برای همین است که نظام حقوق و دستمزد بهساد (با تمام ضعف‌هایی که دارد) بر مبنای کار مفید و نه حضور فیزیکی طراحی شده است. اما در کنار بهره‌وری متوسط مثبتی که وجود دارد، ساعات کاری نیز زیاد ( در حدود ۱۰-۱۱ ساعت در روز) می‌باشد. باور من بر این است که با افزایش بهره‌وری می‌توانیم از بروز خستگی جلوگیری کنیم، افزایش بهره‌وری یعنی کاهش ساعت کار و افزایش کار مفید. ( به عنوان مثال کاهش زمان حضور به ۹ ساعت و افزایش کار مفید به ۸ ساعت )
  
• افزایش کیفیت استراحت: واقعیت این است که زندگی ایرانی، زندگی خیلی با کیفیتی نیست. اما همه چیز را نمی‌شود به ایرانی بودن نسبت داد. افزایش سهم ورزش در زمان استراحت، مسافرت‌های کوتاه مدت، پرداختن به علاقمندی‌های شخصی مانند موسیقی و فیلم ، در صورتی که در حد معمول به آن‌ها پرداخته شود از عوامل بسیار موثری هستند که به ایرانی بودن ربط زیادی ندارند و می‌توانند موجب کاهش خستگی مزمن شوند.
  
• افزایش کیفیت کار: کار با کیفیت یعنی، کار بهره‌ور و لذت‌آفرین. پرهیز از آفت‌های اجتماعی ایران، باور به زندگی کردن لحظه لحظه زندگی و اعتقاد به کاری که انجام می‌دهیم و پرهیز از تفکرات منفی به ویژه تفکر “برای لقمه‌ای نان” می‌تواند کاری لذت آفرین را به همگان هدیه دهد.
  

اعتقاد دارم که باید در کنار شاخص‌های بازاریابی و مالی، در بهساد ۸۸ به شاخص‌های منابع انسانی نیز بیش از پیش بپردازیم.