عارضم به حضور انورشما که:
در بهساد یک رسم است که به آنها که برای همیشه از بهساد رفته اند ، از پیشوند “مرحوم” استفاده می شود. برایم جالب است که به طور اتوماتیک این ذهنیت برای بهسادیان ایجاد می شود که چه شخصی کاملا گسیخته شده و چه اشخاصی حداقل از نظر ارتباط عاطفی و فکری هنوز در بهساد هستند و البته حضوری ارزشمند هم دارند. از جمله این دوستان خوب ما می توان به مهندس منتظران ، آقای منصوری ، و امیرکریمی اشاره کرد که که نه تنها در مورد آنها از آن پیشوند کذایی استفاده نمی شود ، بلکه همواره به عنوان یک دوست خوب و ماندگار از آنها یاد می شود و دل ما برایشان تنگ می شود. دیشب هم اتفاقا داشتم خواب می دیدم رفته ایم بهساد جدید ، مهندس منتظران آمده می خواهد یک لیوان آب بنوشد. آقای منصوری هم می گفت که بنوش که آبی است به غایت نوشین و گوارا!

آقای نیک مهر

از راست به چپ : دکتر ،احسان منصوری، من ،حمیدرضا منتظران

این عکس ربطی به نوشته های امروز من ندارد. داشتم دنبال عکس می گشتم دیدم که خیلی جالب است.

از چپ به راست : امیر کریمی ، حامد نیک مهر ، ملیحه رجایی ، حنیف بیات