واقعا عرض شود که :

1. جمعه نبودیم که بنویسیم!
   

   محض اطلاع خوانندگان محترم روزنوشته های بهساد ، دو سه روز گذشته را در سفری غیر کاری و به طور کامل به دور از اینترنت و تقریبا به طور کاملتر به دور از موبایل به سر بردم . برای آرامش ذهن خوب بود و برای دغدغه هایی که می توان به غیر از کار داشت. برای تفکر به ناگفته هایی که داریم و خوب می دانیم که ارزش سرمایه فکری هر کس بیش از گفته هایش بیشتر به ناگفته هایش است.(دکتر شریعتی) افسوس می خورم که چرا کتاب برای مطالعه نبرده بودم و فقط فکر کردم.
   

2. یک سنجانی!

   اولین بار نمی دانم چه زمانی با آقای عبدلی آشنا شدم، یحتمل در مورد برگزاری سمیناری بود که در خدمتشان بودم. ایشان و دوستانشان تبحر زیادی در مورد لینوکس دارند، شرکتی هم با همین زمینه کاری تاسیس کرده اند که به نظر من اقدامی بسیار جسورانه در اراک محسوب می شود. من اعتقاد دارم تاسیس بهساد در اراک یک اقدام جسورانه بود. واقعیت این است که عمده سازمانهای اراکی ، سازمانهایی دانش محور و سیستماتیک نیستند و اصولا توسعه نرم افزار در آن سازمانها بیشتر بر حسب دستور است تا بر مبنای تشخیص . البته اعتراف می کنم که مشتریان پایدار بهساد از این قاعده مستثنی بوده اند. حال با این جریانات تاسیس شرکت حول محور توسعه Linux امری است که بسیار جسارت زیادی می خواهد. چون هم از نظر مشتری در مضیقه هستند و هم از نظر متخصص برای توسعه منابع انسانی آتی، البته من مطمئن هستم که شرکت کاکتوس آقای عبدلی سنجانی یک شرکت بسیار موفق در سطح کشور خواهد بود. الغرض به تازگی شروع کرده اند به وبلاگ نویسی که به نظرم خوب و پایدار خواهند نوشت. برای ایشان و همکارانشان آرزوی موفقیت می کنم.
   

   البته دوست دارم در مورد سنجان و مردمان باهوش آن نیز بنویسم که فرصت آن در این مجال نیست.
   

3. “عرض شود که “: این اصطلاح “عرض شود که” را که کم کم به عنوان نماد نوشته های من مطرح می شود از استاد بزرگوارم ، آقای دکتر ریسی اردلی ، به یادگار گرفته ام. ایشان تاثیر زیادی در مجموعه تفکرات من داشته اند. روزگاری که در شرکت ایشان و در دانشکده در نزد ایشان فرا می گرفتم از درس و زندگی. یادش به خیر درس کنترل کیفیت آماری و سایر درس ها و هنوز در ذهنم هست که می گفتند ” عرض شود که متغیر تصادفی X با میانگین … ”