یک بام و دو هوا
زنی شبانگاه بر بالین داماد و دختر شد و گفت: هوا سرد است، کمی مهربان تر خفتن به سلامت نزدیک‌تر باشد. سپس به دیگر سوی بام، بر سر بستر پسر و عروس رفت و گفت: هوا گرم است، اندکی دوری تندرستی را سزاوارتر است. عروس که هر دو گفته را شنیده بود، گفت:
قربان روم خدا را، یک بام و دو هوا را
این سر بام گرما و آن سر بام سرما را
حالا این حکایت عیدی است و دولت و بخش خصوصی!
به سلامتی و میمنت دولت هم میزان عیدی کارمندان خود را به میزان ۵۰۳.۰۰۰ تومان اعلام کرد. من باور دارم که در پرداخت عیدی به این میزان دو ظلم بزرگ وجود دارد.
ظلم اول به کارمندان محترم دولت که در حدود نیمی از عیدی کارمندان و کارگران تامین تحت پوشش اجتماعی برخوردار هستند.
ظلم دوم به کارفرماهای بخش خصوصی و تابع قانون تامین اجتماعی است که باید به ازای هر نفر دو برابر این عیدی و پاداش را پرداخت کنند که لاجرم با نحوه پرداخت بدهی‌های شرکت‌های دولتی و این اوضاع و احوال، برای بسیاری از شرکت‌های بخش خصوصی ممکن نیست.
جناب آقای دولت که بزرگ کارفرمای کشور است و بیش‌ترین تعداد افراد زیرمجموعه را دارد، با این‌که چاه نفت دارد و چاه‌های مالیاتی و سایر درآمدهای آن بر حسب قاعده باید به راه باشند، وقتی کم می‌آورد، به راحتی خودش برای خودش می‌برد و می‌دوزد. اما نوبت به بخش خصوصی که می‌رسد، یادشان می‌افتد که باید از اقشار آسیب‌پذیر دفاع کنند!
ناگفته نماند که چه میزان یک میلیون تومان بخش خصوصی و چه پانصد هزار تومان دولت، هیچ‌یک کفاف خرج شب عید را نمی‌دهد و موضوع این نوشته اعتراض به کم بودن و یا زیاد بودن میزان عیدی نیست. موضوع یک بام و دو هوای دولت است!