بازهم تخطی از به هنگام سازی یک هفته ای وبلاگ ، راستش را بخواهید متوجه گذر یک هفته ای زمان نبودم ، در واقع در شرایطی که به دلایل تحویل پروژه استانداری شبها کمتر از ۴ ساعت می خوابیدم وبلاگ نویسی هم دیگر بسیار مشکل می شود.البته راستش این است که یکی دو متن نوشتم ولی با توجه به اینکه مجموعه قضاوت های من در مورد برخی از افراد بود و از آنجا که هر که یک طرفه به قاضی برود راضی بر می گردد ، منتشر نشد.
آقا مجید طاعتی هم از من خواسته بود که در مورد او دوران کوتاه مدت تصدی مسئولیت فناوری اطلاعات در استانداری مرکزی برداشت های خودم را بنویسم که البته کاری است بسیار دشوار. اینکه کارفرمایان و پیمانکاران در مورد یکدیگر قضاوت می کنند و دارای تحلیل متقابل هستند شکی نیست و این هم واضح و مبرهن است که من به عنوان یک فعال در حوزه فناوری اطلاعات دارای تحلیل های خاص خودم هستم ، اما بیان این تحلیل ها هم روش خاص خود را دارد. در مجموع فکر می کنم که این آقا مجید ما انگیزه های زیادی برای کار کردن داشت ، اما مرتکب دو اشتباه شد.
اولین اشتباه این بود که پر سر و صدا کار می کرد. شاید خود من هم برخی اوقات چنین مشکلی را داشته باشم. یعنی آن انرژی درونی باعث می شود که آدم انگیزه های خود را برای دیگران نیز نمایش دهد. این موضوع در دیگران گاهی به جای حس همراهی ، حس ناهماهنگی القا کند . یعنی اینکه احساس کنند که نمی توانند پا به پای فرد یاد شده حرکت کنند. اشتباه دیگر این آقا مجید ما این بود که خیلی زود شکل یک رییس به خود گرفت. یادم می آید وقتی برای اولین مدیر مجموعه ای شدم که همه عناصر آن از نظر سنی از من کوچکتر بودند تا یک سال پشت میز مدیر ننشستم. و در کنار همکارانم قرار گرفتم. مهم نبود که من از بالا دستور بدهم ، مهم این بود که کارها انجام بشود و البته شد . همان سال تعداد زیادی برگه مرخصی سفید امضا در اختیار مسن ترین فرد مجموعه قرار دادم تا اینکه نخواهد به من که ۲۰ سال از او کوچکتر هستم مراجعه کند. به هر حال هماهنگی نیاز به زمان دارد و در این زمان آدم باید حواسش جمع باشد که وقتی که با توجه به برخی پارامترهای سنی و …از دیگران کوچکتر است و این امر به اندازه کافی حساسیت بر انگیز است ، خیلی به رییس بودن خود را به دیگران نشان ندهد.
موضوعات در این زمینه بسیار زیاد هستند . در مورد مدیریت پیمانکاران ( بهساد ) من فکر می کنم آقای طاعتی عملکرد قابل انتقاد ولی اصلاح پذیری داشت. دیدگاهی که در مورد یک پیمانکار در یک سازمان وجود دارد باید دیدگاه دو شریک باشد که هر یک مسئولیت بخشی از کار را بر عهده داشته باشد و وظیفه خود را به طور کامل به انجام برساند. دیدگاه هایی که منجر به ایجاد فاصله میان کارفرما وپیمانکار شود ، حداقل در فناوری اطلاعات قابل قبول نیست.
یه هر حال من فکر می کنم آقای طاعتی می توانست با کمی برنامه ریزی ، دقت ، آرامش و صبر سکاندار خوبی برای فناوری اطلاعات در استانداری باشد. موفقیت و سر بلندی او را در تمام مراحل زندگی برای او آرزومند هستم.