از آخرین باری که نوشته‌ام مدت زمان زیادی می‌گذرد، حالا که وقت هست و سال نو شده فرصتی است برای کمی صحبت. معمولاعرف و عادت سال نو این است که گذری بر سال رفته داشته باشیم در سالی که گذشت حسن همیشگی بهساد شامل حال بنده هم شد، چیزهای زیادی یاد گرفتم البته می دانم…
روزهای آخر سال است،حس خوبی است که یک سال بیهوده نبودم و خوشحالم که تجربه‌هایی را به دست آوردم که مطمئنا در هیچ کتابی نمی‌توانستم پیدا کنم. در همین جا تشکر می‌کنم از تمام کسانی که به من فرصت دادند چند پله‌ای را بالاتر بروم و عذر‌خواهی می‌کنم اگر در حین انجام کار باعث آزردگی…
چند وقت پیش در جلسه‌ای حضور داشتم، کارشناسان حاضر در جلسه برای بیان نظراتشان با ترس و تعلل به مدیرانشان نگاه می‌کردند و در آخر هم یا حرف‌هایشان را با کلی سانسور می‌گفتند و یا اصلا نمی‌گفتند به طوری که یکی از آنها پس از جلسه به من گفت: می‌خواستم حرف شما را تایید کنم…
این اولین باری است که در وبلاگ بهساد می‌نویسم یا به عبارتی وبلاگ‌نویسی می‌کنم.خوشحالم از اینکه مثل خیلی از اولین های زندگیم با بهساد و در بهساد است. در گذشته وقتی دلمان می‌خواست بنویسیم دفتری داشتیم که هرچه دل تنگمان می‌خواست می‌نوشتیم و در هفت سوراخ پنهان می‌کردیم تا مبادا کسی از آنچه درونمان می گذرد، باخبر شود ولی…
گاهی از آن روزها بوده که به خودم گفته ام تو به هیچ دردی نمی خوری،گاهی ازآنهاییکه دچار غرور شده ام، گاهی فشار کاری آنقدر بالا بوده که قلب بیچاره ام از جا به در شده و گاهی روال کاری حسی سرشار از آرامش به من داده – یک تابلو در بهساد داریم که قایق…